Het is al weer even geleden dat er een recept met vis op Con-serveert verscheen. Maar vandaag is het dan weer zover! Om meteen met de deur in huis te vallen, het is een feestelijk ovengerecht: geglazuurde zalm. Althans, ik geloof dat je dat zo noemt, glazuur, als je je visje met lekkers insmeert en dan in de oven bakt. Het klinkt in ieder geval luxe, toch?
Glazuur is een kooktechniek waarbij je een zoet of hartig smeersel op je eten aanbrengt voordat je het bakt. De meest bekende vorm van glazuur is de zoete, soms krokante laag op koek en gebak. Ook doughnuts hebben een glazuurlaag met de meest wilde kleurstoffen. Vis kun je dus ook glazuren. En omdat ik geen witte suiker in mijn keuken toelaat, zit er ahornsiroop in deze glazuur.
Natuurlijk zitten er behoorlijk wat koolhydraten in ahornsiroop. Zoals eigenlijk in veel natuurlijke zoetmiddelen het geval is. Spaarzaam gebruiken dus!
Zoet, maar geen suiker
Als je gaat lezen over zoetmiddelen, en welke je in plaats van de witte huishoudsuiker het beste kunt gebruiken als het om je gezondheid gaat, dan buitelt heel internet over elkaar heen. Het ligt ook een beetje aan de invalshoek: je kunt zoet bekijken vanuit de invloed op je bloedsuikerspiegel (glycemische index, lees er hier meer over), vanuit industriële verwerking, of vanuit verhouding fructose/glucose. En dan ben je het overzicht snel kwijt.
Industriële verwerking
Als je witte suiker wilt vermijden, dan is er tegenwoordig een scala aan vervangend zoet te koop: honing, ahornsiroop, kokosbloesemsuiker, agavesiroop, melasse, palmsuiker, dadels. Zo maar een opsomming van natuurlijke zoetmiddelen. Allemaal hebben ze veel koolhydraten. En sommige zijn niet zo natuurlijk als ze lijken: om siroop uit agave te maken, komt er flink wat industriële verwerking om de hoek kijken. Dit geldt trouwens ook voor stevia.
Fructose wordt vet
Afvallen lukt niet? Wellicht is fructose het probleem. Enerzijds geldt: hoe meer fructose, hoe lager de glycemische index (GI). Je bloedsuikerspiegel blijft dus stabieler. Klinkt goed!
Maar: fructose kan alleen door je lever afgebroken worden. En als je meer fructose binnen krijgt dan je lever aan kan? Jawel, dan wordt het overschot omgezet in … vet. En dan gaat de wijzer op de weegschaal niet naar beneden.
Fructose zit van nature in groente en fruit. Tenzij je het overdrijft en elke dag vijf bananen eet, zal je lever de fructose wel kunnen verwerken. Maar voeg je (veel) fructose toe uit (overvloedig) gebruik van zoetmiddelen en pakjes/zakjes, dan gaat het snel mis. Was twee jaar geleden agavesiroop de gezonde keuze (immers: een lage GI), nu wordt het afgeraden om het tot wel 90% uit fructose bestaat.
En die glycemische index?
Hoe stabieler je bloedsuikerspiegel is, hoe minder risico je hebt op hongeraanvallen. En slaap-dipjes-na-het-eten. Voeding met weinig (en alleen goede) koolhydraten helpt je daarbij. Omdat de meeste zoetmiddelen veel carbs hebben, ofwel een hoge glycemische index, gaan die je niet helpen je bloedsuikerspiegel stabiel te houden.
Overigens wordt het peil van je bloedsuikerspiegel niet alleen door de zoetigheden bepaald, het gaat ook om de combinatie. Een theelepeltje honing in je volle Griekse yoghurt zal je bloedsuikerspiegel minder hard doen stijgen als een speculaasje gemaakt van suiker en tarwebloem.
Zoet is verslavend
Voor je gezondheid doe je er goed aan om zéééér spaarzaam te zijn als het om zoet gaat.
Maar er is nog een belangrijke reden waarom je niet te veel zoet zou moeten eten. Je hersenen reageren namelijk op zoet als ware het drugs. Het is een soort verslaving. Afkicken dus! Niet makkelijk, maar wel te doen. Je kunt bijvoorbeeld vervangende voedingsmiddelen gebruiken. En dan bedoel ik niet de kunstmatige zoetstoffen. Nee, strooi eens wat kaneel over je yoghurt. Gebruik amandelmelk of kokosmelk, dat van zichzelf een licht zoete smaak heeft. Zoete aardappel doet het ook goed.
Waarom dan geen kunstmatige zoetstoffen?
Het zou zelfs zo zijn dat je hersenen reageren op de smaak van zoet, niet op het aantal koolhydraten of calorieën. Kunstmatige zoetstoffen, zoals aspartaam of xylitol, doen je zin in zoet niet afnemen. Zo kom je dus niet van je ‘sweet tooth’ af.
De enige remedie: gewoon twee maanden vol zoet-vrij gaan, en volhouden. Daarna kun je weer voorzichtig en spaarzaam zoet toevoegen.
Ik spreek uit ervaring, het kan! Was ik vroeger verslaafd aan de roze koeken, als ik er nu alleen al aan denk draait m’n maag om. En nee, afkicken van zoet is niet makkelijk.
Wellicht zijn er onder de lezers mensen die vroeger net als ik hun koffie of thee met suiker dronken, en inmiddels niet meer? Omdat mijn collega’s bij het halen van koffie regelmatig suiker vergaten, besloot ik om zonder te drinken. En ja, de eerste paar bakken smaken dan niet bijzonder lekker. Maar het went toch verbazingwekkend snel. Als je na een tijd per ongeluk een bakkie met suiker drinkt, vind je het waarschijnlijk smerig! Zo verging het mij in ieder geval.
Smeren maar!
Terug naar het recept, dat het trouwens goed doet in een feestelijk menu als je iets te vieren hebt. Bijvoorbeeld omdat je morgen jarig bent :-) .
Tip: mocht je deze geglazuurde zalm voor een super-romantisch diner willen maken, laat de knoflook achterwege. Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen waarom ;-) . De glazuur wordt er niet minder lekker van hoor!
Keto geglazuurde zalmfilet uit de oven met mosterd
Dit heb je nodig
- 2 stukken verse zalmfilet
- 1 knoflookteentje optioneel
- 2 el olijfolie
- 2 tl scherpe mosterd
- 1 tl ahornsiroop
- 1/2 tl sesamzaad zwart
- 1 tl gehakte bieslook
- versgemalen zout en peper
Zo maak je het
- Verwarm de oven voor op 200 graden.
- Meng voor de glazuur de olijfolie, mosterd, ahornsiroop en sesamzaadjes in een kommetje door elkaar. Pers de knoflook er boven, voeg de bieslook toe en breng op smaak met peper en zout.
- Vet een ovenschaal in met een klein beetje olie. Leg de zalm in de ovenschaal. Breng met een kwastje de glazuur lekker dik op de zalm aan.
- Bak de zalm in de oven in zo’n 12-15 minuten gaar. De geglazuurde zalm mag nog rosé van binnen zijn (maar hoeft niet).
Tips
- Lekker met bloemkoolpuree en roergebakken oesterzwammen.
Smaken verschillen … stem hier op dit recept: