Mini kokosvlaai met bosbessen

Wat lekkers bij de koffie of thee? Maak dan eens deze leuke mini kokosvlaai met bosbessen. Gemaakt met kokosmeel dus notenvrij en glutenvrij, is deze kokosvlaai getopt met santen en frisse bosbessen. Dat wil je!

Emigreren of niet?

Inmiddels is het al weer 12 jaar geleden dat ik samen met manlief naar Duitsland ben geëmigreerd. Een flinke stap waar we nog steeds geen spijt van hebben. Maar emigreren klinkt ontzettend leuk (en dat is het ook), maar het is niet alleen maar halleluja. Het is ook iets om heel goed over na te denken voordat je uiteindelijk de stap neemt. Voor mensen die overwegen om te emigreren, heb ik een aantal (mogelijk) minder leuke kanten ervan op een rijtje gezet. Dat kan je helpen om de juiste beslissing te nemen. Die minder leuke kanten zijn overigens gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring, en dus op het emigreren naar Duitsland, en hoe ik persoonlijk dat land en de mensen ervaar.

Wat zijn minder leuke kanten van emigreren?

Taal

Wil je goed integreren, leer de taal.

Ook al was ik de Duitse taal redelijk machtig toen ik emigreerde, elke dag met een taal bezig zijn die niet je moedertaal is, is best vermoeiend, zelfs als je zoals ik een talenknobbel hebt. Ik kan een aantal voorbeelden geven:

• Zakelijk Duits. Zeker met het “officiële, zakelijke Duits” had (en heb) ik moeite. Duitsers zijn echt héél goed in het maken van lange ingewikkelde zinnen met veel (voor mij) moeilijke, niet dagelijkse woorden. Dat maakt het soms moeilijk te begrijpen. En de bureaucratie is in Duitsland echt vele malen erger dan in Nederland.
• Nasynchronisatie. Alles maar dan ook alles gaat in het Duits. Ik kan ook na 12 jaar niet wennen aan alle nagesynchroniseerde films, waarin Liam Neeson Duits blijkt te kunnen spreken met een heel andere stem dan de zijne. Naar de bioscoop gaan kan alleen in grote steden waar ze de zogenaamde OV (Original Version) vertonen, en dat vaak alleen op beperkte dagen en tijden.
• Emoties uiten: en dan vooral de negatieve. Het is lastig om de juiste woorden te vinden als ik duidelijk wil maken dat ik het ergens niet mee eens ben, of dat ik ronduit boos ben. Is dat in mijn eigen taal soms al lastig, in een niet-eigen taal is dat nog veel lastiger. En dan moet je ook nog rekening houden met de Duitse cultuur, want boos worden mag maar het moet wel beleefd. Want zo zijn Duitsers. Als ze iemand uitsschelden, blijven ze U zeggen (Sie Ar…loch!).
• Je minder slim voelen dan je bent. Mijn Duitse woordenschat is best groot maar kent toch zijn grenzen. Ik vind gesprekken met artsen bijvoorbeeld lastig. Dan gaat het niet alleen om de medische woordenschat die ik niet goed ken, maar het gaat ook om persoonlijke dingen. Ik moet langer nadenken over wat ik wil zeggen en soms zeg ik maar niks omdat ik niet goed weet hoe ik iets moet zeggen. Dat geeft mij vaak het gevoel dat ik minder slim overkom dan ik ben. En helaas heb ik ervaring dat dit in sommige gevallen ook zo bij anderen overkomt. Geloof me, niet goed voor je zelfvertrouwen.
• Praten in groepen: in een persoonlijk gesprek red ik me prima, als ik iemand kan aankijken en goed kan horen wat hij/zij zegt. In groepen is dat een ander verhaal, zeker als mensen bijvoorbeeld bij een feestje of etentje door elkaar heen praten, en er is achtergrondmuziek. Ik versta dan ineens geen Duits meer, en kan niet meedoen in zo’n gesprek of adequaat reageren op een ander. Dat maakt sociale interactie lastig.

Afstand tot familie en vrienden

Ik woon op rij-afstand van vrienden en familie in Nederland, al is het niet om de hoek. Als er echt iets met ze is kan ik in mijn auto stappen en naar ze toe gaan. Maar zoiets doe je niet elke week natuurlijk. Ik mis dus best veel verjaardagen, feestjes of andere bijeenkomsten, omdat er altijd een afweging gemaakt moet worden. Als je verder weg van Nederland gaat emigreren, dan kan afstand echt een obstakel worden. Ik heb dat persoonlijk ervaren in de jaren dat ik in Berlijn woonde en er een sterfgeval in de familie was.

Veel dingen kosten extra energie

Zeker in het begin na je emigratie, als er veel geregeld moet worden. Maar ook als je al een tijdje in een ander land woont, krijg je te maken met bijvoorbeeld een paspoort dat verlengd moet worden. En dat kun je niet zo maar regelen in het dorp op de stad waar je woont.

• Niks lijkt vanzelf te gaan. Een nieuwe huisarts, tandarts, verzekering, bank, internet-provider, garage, school, sportschool, baan: zoeken kost veel energie. Zeker in combinatie met de vreemde taal is dit een uitdaging. Niets is meer vanzelfsprekend. Draaide je je in Nederland je hand niet om voor een huisartsbezoek, nu bereid je dat bezoek thuis al voor door alle juiste Duitse termen op te zoeken die je in je gesprek nodig hebt.
• Cultuurschok. Wennen aan de cultuur die anders is als de Nederlandse. Nederlandse gezelligheid kent men in Duitsland niet (daar zijn ze trouwens erg jaloers op), zo maar onaangekondigd op de koffie gaan is not done. Duitsers zijn beleefd maar ook heel direct: dat komt nog wel eens verkeerd over. Zumba doen op de sportschool gaat er anders aan toe dan dat ik het in Nederland gewend was (tussen de muziek en dans door wordt er in Nederland gezellig met elkaar gekletst, hoe kort ook, in Duitsland valt een merkwaardige stilte tussen de dansjes door als de muziek wisselt). Duitsers nemen alles serieus, lijkt het.

Sociaal isolement, eenzaamheid, afhankelijkheid

Als je emigreert, moet je je sociale netwerk weer helemaal opnieuw opbouwen. In een land waar de omgang met elkaar anders is dan je in Nederland gewend bent, kan dat heel lastig zijn. Echte Nederlandse gezelligheid vind je alleen in Nederland. Duitsers maken nu eenmaal niet snel een praatje met vreemden, dus contact leggen is moeilijker. In het begin ben je vooral aangewezen op je eigen gezin, en dat kan je een eenzaam gevoel geven.
Misschien zeg je in Nederland je baan op (heb ik na bijna 30 jaar werken gedaan) als je met je partner emigreert. Als je niet direct een baan zoekt (of krijgt), ontstaat er financiële afhankelijkheid van je partner, en ook dat kan gevolgen hebben voor je gevoel van eigenwaarde.

Je bent het niet zo gewend van mij, een opsomming van minder leuke (negatieve) dingen. Maar ik vind het belangrijk om dit lijstje gemaakt te hebben, want emigreren doe je niet zomaar. Het is erg belangrijk om je in dat proces niet alleen te richten op de leuke kanten, die er absoluut ook zijn.

Kokosvlaai als troost

Na deze uiteenzetting is het tijd voor een bakkie troost met wat lekkers erbij, vind je ook niet? Ik heb mijn nieuwe siliconen mini-vlaai vormpjes gepakt, en heb super snelle kokosvlaai met natuurlijk bosbessen gemaakt. Ze zijn zo snel klaar omdat je ze net als de beroemde mugcake in de magnetron klaar kunt maken. Heb je die nu niet, dan kun je de kokosvlaai ook in de oven maken, dan duurt het gewoon wat langer.

Mini kokosvlaai met bosbessen

Con

Een eenpersoons taartje dat je supersnel in de magnetron maakt. En deze mini kokosvlaai is ook nog eens glutenvrij, lactosevrij, notenvrij en vegan! Lekker om je lief of jezelf mee te verwennen.

Recept afdrukken Pin recept

Voorbereidingstijd 5 minuten min

Bereidingstijd 5 minuten min

Totale tijd 10 minuten min

Gang Zoete snack

Keuken Hollands

Porties 1 persoon

Koolhydraten 20 kh

Dit heb je nodig

  

• 35 gr appelmoes ongezoet
• 10 ml kokosmelk
• 10 gr kokosolie gesmolten
• 1/4 tl appelazijn
• 8 gr kokosmeel
• 15 gr tapiocameel
• 1/4 tl baksoda
• snufje zout
• 1 el santen gesmolten c.q. heel zacht geroerd
• 7 bosbessen ter garnering
• gevriesdroogd fruit, eetbare bloemetjes optioneel ter garnering

Zo maak je het

 

• Meng de appelmoes met de kokosmelk, gesmolten kokosolie en appelazijn in een kommetje.
• Meng in een ander kommetje het kokosmeel met tapiocameel, baksoda en een snufje zout. Doe dit droge mengsel bij het natte en roer goed door.
• Vul een eenpersoons siliconen vlaaivormpje met het deeg, strijk glad. Mijn vorm heeft een diameter van 10 cm.
• Bak de vlaaibodem op de hoogste stand in de magnetron 2 à 2,5 minuut (elk apparaat is anders dus na 2 minuten even checken of het deeg gaar is, anders nog even langer bakken). Alternatief in de oven gedurende 25-30 minuten op 175 graden.
• Neem de vlaaibodem uit de vorm en leg op een schoteltje. Bestrijk met de gesmolten santen en verdeel de bosbessen erover. Strooi indien gewenst nog wat gevriesdroogd fruit en/of eetbare bloemetjes erover.

Tips

• Deze vlaaibodems kun je het beste direct eten, anders worden ze taai en elastiek-achtig.